مروری بر نتایج یك پژوهش؛
ضایعات پوستی در ورزشکاران را بشناسیم
بروز بیماریهای پوستی در ورزشکاران نه فقط کیفیت کار آنها را پایین می آورد، بلکه به سبب مسری بودن تعدادی از این بیماریها، خطر شیوع در میان هم تیمی ها را نیز به دنبال دارد. پژوهشگران کشور این مساله را بررسی نموده اند.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، بیماریهای پوسـتی ورزشـکاران یـک گـروه متمـایز از بیماری هایی است که فعالیت بـدنی تکـراری همـراه بـا عوامل استرس زای محیطـی، ورزشـکار را در بـالاترین سطح احتمال مبتلاشدن به آنها قرار می دهد. عـدم شـناخت نقش ورزش در بروز انواع بیماری پوستی، می تواند منجـر به تأخیر انداختن تشخیص و نتیجتـاً درمـان نادرسـت شود. بیماری پوستی می تواند بطور مـستقیم یـا غیـر مــستقیم توســط ورزش ایجــاد شــود. دسته ای از بیماریهای پوستی نیز در فرد وجـود داشـته لـیکن بـا شروع ورزش بروز کرده یا تشدید می شوند.
به اعتقاد متخصصان، به طورکلی پیش از اینکه یـک ورزشـکار بـه ورزش بپردازد، باید از حیث پوستی مورد معاینه قرارگیرد تا از گسترش بیماریهای پوستی جلـوگیری شـود. معاینـه بیمار خصوصاً نواحی کمتـر مـورد توجـه ماننـد پـشت و داخل گوش ها، نواحی تناسلی و باسن، کف پا، انگشتان و بین آنها، پشت سر و دهان از حیث وجود ضـایعات، باید مـورد توجـه قـرار گیرنـد. ورزشکار باید تا 72 ساعت پیش از فعالیـت ورزشـی علایم عمومی نظیـر تـب نداشـته باشـد. همین طور هـیچ ضـایعه پوستی مترشح نبایـد وجـود داشـته باشـد، وگرنه لازم است درمان هایی را پیش از حضور در سالن های ورزشـی و استفاده از تجهیزات دریافت دارد تـا از عـدم سـرایت بیماری به سایرین اطمینان حاصل شـود.
این موضوع با اهمیت، یعنی ضایعات پوستی در ورزشکاران، توسط تعدادی از محققان دانشگاه علـوم پزشـکی تهران مورد بررسی واقع شده و ابعاد مختلف آن زیر ذره بین قرار گرفته است.
آن ها بر طبق این پژوهش، به طبقه بندی بیماریهای پوســت در ورزشکاران بر طبق علت پرداخته اند و گروههای زیر را بعنوان اصلی ترین بیماریهای فوق مطرح کرده اند: بیماریهای پوستی مکانیکی، لطمه های سرما در ورزشکاران، بیماریهای التهابی و بالاخره عفونت.
به گفته منصور نصیری کاشانی، پژوهشگر مرکز آموزش و پـژوهش بیماریهای پوست و جذام دانـشگاه علـوم پزشـکی تهران و همکارانش، «از مهم ترین بیماریهای پوستی مکانیکی می توان به تاول ناشی از اصطکاک، میخچه، سیاهی پاشنه، هماتوم زیر ناخن، پـــاپول هـــای پیزوژنیـــک، پنجه چمن، نوک پستان دوندگان، ترک پوستی، ندول ورزشکاران، ناخن گلف بازان، باسن دوندگان، شانه شناگران و قرمزی ناشی از حرارت اشاره کرد».
آن ها می افزایند: «بیماری های درماتیت تماسی، خارش شناگر و کهیر خورشیدی نیز از بیماریهای التهابی شایع در میان ورزشکاران به حساب می آیند. همین طور از فولیکولیت باکتریایی، آبسه و کورک، سلولیت و باد سرخ و بیماری اریتراسما می توان بعنوان عفونت های باکتریایی نام برد».
طبق اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، مواردی چون عفونت های ویروسی مولوسکوم، هرپس سیمپلکس، فولیکولیت و کچلی نیز از بیماریهای ویروسی مهمی هستند که بعضاً ورزشکاران را آلوده می سازند و بایستی برای مقابله با انتقال آنها توجهات ویژه ای را مبذول داشت.
نصیری کاشانی و همکارانش می گویند: «متخصــصان پوســت، نقــش حیــاتی در تــشخیص و درمان بیماریهای پوستی ورزشـکاران دارنـد، برای اینکه تشخیص و درمان مناسب برای جلوگیری از شیوع آن به هم تیمی ها بسیار مهم است».
بر این اساس، پیش از اینکه ورزشـکار بـه ورزش برگردد، بیماریهای پوستی برای جلوگیری از گسترش باید به درستی پوشانده شوند، هیچ علائـم سیـستمیک از 72 ساعت قبل نباید وجود داشته باشد، هیچ نوع ضایعه فعـال یا مترشح وجود نداشـته باشـد و ورزشـکار بایـد رژیـم دارویی سفارش شده را دنبال کند.
ایـن دستورالعمل ها، بعنوان حداقل موارد به حساب می آیند و پزشکان باید به درمـان حتـی پـس از بازگشت ورزشکار به بازی و تا زمان بهبود کامـل نیز ادامـه دهند.
این اطلاعات را فصلنامه پوست و زیبایی وابسته به مرکز آموزش و پژوهش بیماریهای پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر نموده است.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب