نتایج مطالعاتی درباره اضطراب ایرانیان؛
اضطراب در ایرانیان چگونه نمایان می شود؟
نکسترو: پژوهشگر دانشگاه ساسکاچوان کانادا درباره نتایج مطالعات خود پیرامون اضطراب ایرانیان، تجربه ی اضطراب فراگیر در ایرانیان را دارای وجهی شناختی (جملاتی مانند نگرانم که اتفاقی بیفتد)، رفتاری (هم رفتارهای برانگیخته مانند بی قراری و هم کاهش رفتاری مانند در لاک خود فرو رفتن) و جسمانی (جملاتی مانند شنیدن صدای قلب یا احساس خالی شدن مغز)، دانست.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، دکتر ابوالفضل محمدی در شروع سخنان خود در وبینار اضطراب ایرانیان که از طرف گروه روان شناسی پژوهشکده ی اخلاق و تربیت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد، اظهار داشت: اضطراب جنبه ی جهان شمول دارد، برای مثال کروناویروس سبب شد انسان های سرتاسر جهان، اضطراب فراگیر، نگرانی ها یا اضطراب های مربوط به سلامتی را تجربه کنند و تجارب وسواس نیز سبب بروز یا تشدید آن شود؛ با این وجود این که انسان ها نگران چه چیزی باشند، در بین افراد از فرهنگ های مختلف، متفاوت می باشد و این پرسش مهم را ایجاد خواهدنمود که اضطراب در فرهنگ های مختلف چگونه خودرا نشان می دهد؟
این روانشناس بالینی پاسخ به این پرسش را از این جهت دارای اهمیت دانست که آگاهی داشتن از جنبه های فرهنگی یک اختلال، می تواند از بروز خطا در تشخیص جلوگیری کرده و آگاهی روان پزشک یا روان شناس از اینکه افراد چگونه اضطراب شان را بیان و تجربه می کنند، سبب می شود رابطه ی درمانی خوبی با بیمار برقرار کرده و ضمن حفظ فرد در پروسه درمان، به اثربخشی درمان کمک نماید.
محمدی نوع الگوهای ارتباطی را نیز در کشورهای مختلف، متفاوت دانست و ورود افراد به پروسه درمان را نیز متفاوت ارزیابی کرد.
وی وجود عطاری ها در ایران و استفاده از گیاهان به اصطلاح آرام بخش برای درمان اضطراب را نمونه ای از این درمان های وابسته به فرهنگ قلمداد کرد.
این استاد دانشگاه افزود: در دهه های اخیر در ادبیات علمی، جنبه های فرهنگی اضطراب مورد توجه قرار گرفت و به بخش سندرم های وابسته به فرهنگ در کتاب راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی که در سال ۲۰۱۳ بروزرسانی شد، اطلاعات زیادی دراین زمینه اضافه گردید. برای مثال حمله ی عصبی یا خشم و خروش درونی در جوامع لاتین تبار یا بروز نشانه های اضطراب در قالب اضطراب اجتماعی در ژاپنی ها، بیان کننده نگرانی آنها درباب دیگران است. همین طور انجمن هایی مانند انجمن بین المللی برای مطالعه ی جنبه های بین فرهنگی موضوعات روان شناختی تأسیس شد و مجله های اختصاصی نیز دراین زمینه منتشر نموده اند که برای مثال می توان به مجله ی Cross Cultural Psychology اشاره نمود. موضوع دیگری که در همین زمینه باید مورد توجه قرار گیرد، ترکیب شدن فرهنگ های مختلف است، برای مثال در نتیجه ی مهاجرت، افراد از فرهنگ های مختلف با یکدیگر ازدواج می کنند و در نتیجه ی آن جلوه های فرهنگی پدیده های مختلف، نمود مرکبی پیدا می کنند.
محمدی پیشینه ی مطالعات در مورد اضطراب در ایرانیان را به کتاب «گود و کلایمن» ارجاع داد که البته بعدها با اقتباس از آن، کتاب دیگری با ویراستاری «بارلو» منتشر گردید. نویسندگان در این کتاب، برمبنای تجارب خود معتقد بودند ایرانیان اضطراب را به شکل جسمی و بدنی تجربه می کنند و این مساله تقریباً در همه ی فرهنگ های شرقی مشاهده می شود. در مشاهدات گود و کلایمن، بطور مشخص از دو جلوه ی فرهنگی اضطراب در ایرانیان، سخن گفته شد؛ اولی ناراحتی قلبی که افراد بسیاری به آن اشاره می کنند و دوم توصیفاتی مانند وهم، هراس و وحشت است. علاوه بر این، می توان جنبه هایی از فرهنگ ایرانی که مؤثر بر شکل بروز اضطراب در ایرانیان است را شامل موارد زیر دانست:
نخست آن که حساسیت در روابط بین فردی میان ایرانیان که در اصطلاح عامیانه اهمیت حرف و نظرهای مردم برای ماست، باعث شده است اضطراب ها، به شکل اضطراب اجتماعی و اضطراب فراگیر خودرا نشان دهد. موضوع دوم، محدودیت بیان هیجان در میان ایرانیان است که نشان دهنده ی وجود شرم و حیا در فرهنگ ایران است. موضوع بعدی که اهمیت زیادی هم دارد اهمیت پیشرفت تحصیلی و نگاه فرهنگی ایرانیان از گذشته تا حالا به درس و مدرسه است که سبب شد، اضطراب بسیار زیاد کنکور در میان نوجوانان و خانواده ها وجود داشته باشد. هم چنین در فرهنگ ایران یک الگوی تعارض در تربیت فرزندان بین نسل قدیم و جدید وجود دارد. در فرهنگ ایران گرایش به جسمانی کردن اضطراب وجود دارد و اصطلاحات درد قلب یا تیر کشیدن قلب و سر درد و … در اشکال متفاوت مشکلات و ناراحتی های هیجانی ما را نشان میدهد.
وی افزود: موضوع فرهنگ در رفتارهای جستجوی کمک و خدمات درمانی هم موثر است مانند مقاومت در مصرف داروهای روان پزشکی! به همین علت هم گرایش مراجعه افراد به مراکز مشاوره بیشتر از مراجعه به روان پزشکی است.
این پژوهشگر در ادامه به ارائه ی یافته های دو مطالعه ی خود در حوزه ی اضطراب ایرانیان پرداخت و بیان کرد: مطالعه ی نخست که در مورد جنبه های فرهنگی اضطراب اجتماعی در ایرانیان بود به روش کیفی و با مشارکت افرادی از سه قوم ایرانی فارس، ترک و کرد انجام شد. یافته های این مطالعه ذیل پنج عنوان کلی ارائه شد: (۱) تجربه ی اضطراب اجتماعی در ایرانیان عمدتا بصورت زیر بوده است: هیجانی (مانند ترس از صحبت در جمع به خاطر احساس خوب نبودن به اندازه کافی)، شناختی (فکر می کند مردم به او می خندند)، رفتاری (فرد اظهار می دارد، نمی تواند صحبت کند یا تکان بخورد) و بدنی (سرخ شدن یا از دست دادن تعادل). (۲) باورهای اصلی زیربنایی اضطراب اجتماعی ترس از ارزیابی منفی، احساس بی کفایتی و احساس عدم وجود ارج و منزلت در پیش دیگران بود. (۳) علت هایی که برای اضطراب اجتماعی مطرح شده بود عمدتا معطوف به خانواده بودند. (۴) اثرات و نتایج اضطراب اجتماعی بطور عمده شامل اثرات منفی بر کارکرد اجتماعی، هیجانی و رفتاری بوده است. (۵) راهبردها و روش های مقابله ای که افراد برای مقابله با اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار می دهند نیز، شامل راهبردهای شناختی رفتاری و جستجوی درمان بود.
مطالعه ی دومی که پژوهشگر دانشگاه ساسکاچوان کانادا نتایج آنرا ارائه کرد مربوط به «اضطرابِ فراگیر» در میان ایرانیان بود.
وی در این زمینه اظهار داشت: بااینکه ماهیت اضطرابِ فراگیر، ابهام و فراگیری آنست. با این وجود مشاهده شد که گاهی افراد موضوعات روشن و گاهی نیز موضوعی که بصورت سلسله وار و رو به جلو پیش می رفت را نیز بعنوان وجهی از اضطراب خود ذکر کردند.
وی تجربه ی اضطراب فراگیر در ایرانیان را دارای وجهی شناختی (جملاتی مانند نگرانم که اتفاقی بیفتد)، رفتاری (هم رفتارهای برانگیخته مانند بی قراری و هم کاهش رفتاری مانند در لاک خود فرو رفتن) و جسمانی (جملاتی مانند شنیدن صدای قلب یا احساس خالی شدن مغز)، دانست و اظهار داشت: باورهای اصلی این نوع اضطراب در ایرانیان شامل لطمه پذیر بودن در مقابل بیماری و سوانح و باور به عدم موفقیت و پیشرفت بود که عمدتا در میان جوانان و نوجوانان رایج است.
بگفته این پژوهشگر، علت هایی که برای اضطراب فراگیر عنوان شد عوامل اجتماعی و اقتصادی، خانوادگی، سوانح و فجایع و تا حدی مسائل شخصی بود. اثرات اضطراب فراگیر نیز بطور عمدتا معطوف به موضوعات کاری و خشم بود. راهبردها و روش های مقابله ای آنها نیز شامل راهبردهای شناختی رفتاری و جستجوی درمان و هیجانی بود.
بنا بر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، وی در خاتمه ی سخنانش بعنوان یافته ی کلیدی، اهمیت قابل توجهی که ایرانیان برای جنبه های بین فردی قائل هستند را مهم ترین وجه اختلال های اضطرابی در فرهنگ ایرانی دانست.
منبع: نكسترو
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب