در قالب یك پژوهش بررسی شد
خطر میكروپلاستیك ها در رسوبات خورموسی
نکسترو: نتایج یک مطالعه نشان داد که ذرات میکروپلاستیک در رسوبات خور موسی حضور دارند و اغلب این ذرات رشته ای و با اندازه هایی کمتر از 100 میکرومتر هستند. این ذرات به سبب اندازه کوچک می توانند به جذب آلاینده های دیگر نیز کمک کنند و برای انسان و موجودات دیگر خطرناک هستند.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، یکی از آلاینده هایی که بتازگی مورد توجه قرار گرفته اند، ذرات میکروپلاستیک هستند. میکروپلاستیک ها؛ ذرات پلاستیکی کوچک تر از یک میلی متر هستند که از تخریب تکه های پلاستیک بزرگ تر، به وجود آمده اند. این آلاینده ها می توانند به یکدیگر بچسبند و مسافت های طولانی را در اقیانوس ها طی کنند و از قاره ها دور شوند.
میکروپلاستیک ها می توانند به صورت مستقیم توسط انسان بلعیده شوند و یا از راه تنفس وارد ریه شده و به آن لطمه بزنند. علاوه بر خطرات ناشی از حضور فیزیکی این ذرات آلاینده، باید توجه داشت که این ذرات می توانند آلودگی های مختلف را نیز به سطح خود جذب کنند.
به دلیل خاصیت هایی که در محیط خور وجود دارد، خورموسی بسیار مستعد آلودگی است و غلظت آلاینده های آلی و غیرآلی، به خصوص جیوه در آب، پساب، رسوب و حتی موجودات زنده این منطقه بسیار زیاد است. با توجه به این که ذرات میکروپلاستیک می توانند نقش یک حامل را برای انتقال دیگر آلاینده ها داشتنه باشد، بررسی این ذرات در محیط رسوبی، لازم است.
با توجه به نکات مطرح شده، پژوهشگران محیط زیست دانشگاه آزاد اهواز، در مطالعه ای غلظت ذرات میکروپلاستیک را رسوبات خورموسی بررسی کردند.
خورموسی در استان خوزستان و در مجاورت دو بندر مهم امام خمینی و ماهشهر قرار دارد و باتوجه به وضعیت جغرافیایی طبیعی و به لحاظ قابلیت ها و توانمندی های بالقوه استان خوزستان، بستر مناسبی برای استقرار واحدهای کوچک و بزرگ صنعتی خصوصاً صنعت نفت فراهم گشته است.
برای انجام این مطالعه و بررسی وضعیت این آلاینده، در خرداد ماه سال ۱۳۹۶ از رسوب خورموسی نمونه برداری انجام شد. در مجموع ۱۵ نمونه به آزمایشگاه منتقل شد و در آن جا ذرات میکروپلاستیک مورد بررسی قرار گرفتند.
بررسی های انجام شده نشان داد که حدود ۴۹ درصد از میکروپلاستیک های یافت شده رشته ای، ۳۶ درصد چندوجهی و ۱۴ درصد کروی هستند. یکی از دلیلهای بیشتر بودن ذرات میکروپلاستیک رشته ای می تواند استفاده از تورهای ماهی گیری و طناب ها باشد.
رنگ بیشتر میکروپلاستیک های یافت شده سفید/شفاف و سیاه/خاکستری بود که به ترتیب ۳۲ و ۳۶ درصد از کل میکروپلاستیک ها را تشکیل می دادند. همین طور رنگ های زرد/نارنجی، قرمز/صورتی و آبی/سبز نیز در این نمونه ها وجود داشت. بطور کلی تنوع رنگ ها نشان دهنده منابع مختلف آزادسازی میکروپلاستیک ها به محیط زیست است. رنگی بودن این ذرات می تواند خطر بالقوه ای برای موجودات زنده باشد؛ چونکه ممکنست توسط آبزیان و پرندگان بعنوان غذا خورده شود و سلامت آنها را به خطر بیندازد.
بیشترین درصد میکروپلاستیک ها در این مطالعه مربوط به ذرات با اندازه کم تراز ۱۰۰ میکرومتر بود. البته ذرات بسیار کوچک را می توان بسیار بیشتر از مقدار گزارش شده در نظرگرفت، برای اینکه تشخیص این ذرات خیلی مشکل و گاهی نا ممکن است.
هرچه اندازه ذرات میکروپلاستیک کوچک تر باشد، سطح ویژه آنها افزایش می یابد و قدرت جذب آنها بیشتر می شود. بنا بر این باتوجه به این که در این منطقه ذرات میکروپلاستیک کوچک تر از ۱۰۰ میکرومتر، بیشتر است؛ پتانسیل جذب آلاینده ها و افزایش زیست دسترس پذیری وجود دارد.
بررسی های این مطالعه حاکی از این است که غلظت ذرات میکروپلاستیک در نزدیکی مناطق شهری و صنعتی و مسیرهای حمل و نقل دریایی زیاد بوده و با نزدیک شدن به دریای آزاد (خلیج فارس)، غلظت ها کاهش می یابند.
در انجام این مطالعه احمدرضا لاهیجان زاده، مریم محمدی روزبهانی، سیما سبز علیپور و سید محمد باقر نبوی؛ پژوهشگران گروه محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی اهواز مشارکت داشتند.
نتایج به دست آمده از این مطالعه، بهمن ماه سال جاری به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «بررسی وضعیت ذرات میکروپلاستیک در رسوبات خورموسی در خلیج فارس»، در فصل نامه اقیانوس شناسی انتشار یافته است.
منبع: نكسترو
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب