پژوهش پژوهشگران دانشگاه تهران درباره ی سالخوردگی نیروی کار در ژاپن
نکسترو: مطالعه تجربه کشور ژاپن نشان میدهد دولت این کشور توانسته است با اعمال برخی سیاست ها از قبیل اقدامات کنترلی و آموزش کارکنان در حین استخدام، مانع از بروز نتایج منفی سالخوردگی نیروی کار شود.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، پژوهشی که اخیرا از طرف پژوهشگران مطالعات ژاپن دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران انجام شده است، تجربه کشور ژاپن در پیشگیری از حوادث شغلی ناشی از سالخوردگی نیروی کار را مورد بررسی قرار داده است.
دکتر ناهید پوررستمی، استادیار و مدیر گروه مطالعات جنوب و شرق آسیا و اقیانوسیه دانشکده مطالعات جهان، درباره ی اهمیت این پژوهش اظهار داشت: سالخوردگی جمعیت چالشی است که در برخی از کشورهای پیشرفته صنعتی شروع شده و پیشبینی می شود در سالهای آینده خیلی از کشورهای دیگر را نیز شامل شود. درصد جمعیت بالاتر از ۶۵ سال، از سال ۱۹۶۰ تا سال ۲۰۲۱ میلادی در سطح جهان از ۴.۹ درصد به ۹.۵ درصد، در کشورهای صنعتی از ۸.۶ درصد به ۱۹ درصد و بطور خاص در ژاپن، از ۵.۶ درصد به ۲۸.۷ درصد افزایش پیدا کرده است که نشان داده است این کشور پدیده سالخوردگی جمعیت را سریع تر از سایرین تجربه می کند. ازاین رو خیلی از آثار و عواقب این پدیده در متغیرهای مختلف اجتماعی و اقتصادی این کشور بروز کرده و نزدیک به سه دهه است که دولت ژاپن سیاست های مختلفی را در رویارویی با سالخوردگی به اجرا گذاشته است، بگونه ای که به باور برخی پژوهشگران، ژاپن آزمایشگاهی برای استخراج درسهای سیاست گذارانه در مورد سالخوردگی و کاهش جمعیت شده است.
این پژوهشگر اقتصاد بین الملل و اقتصاد ژاپن، درباره ی پژوهشی که نتایج آن اخیرا انتشار یافته است، اظهار داشت: در این تحقیق، تأثیر سالخوردگی جمعیت بر تعداد حوادث شغلی از بعد کلان بررسی شده است. در این مطالعه، در چارچوب یک مدل نظری اقتصادی مبتنی بر عرضه نیروی کار، میزان و نحوه تأثیر متغیر «سالخوردگی نیروی کار» و «میانگین ساعت کار» در کنار سایر عوامل مؤثر بر تعداد حوادث شغلی شامل هزینه انجام اقدامات پیشگیرانه، تولید ناخالص داخلی سرانه و سطح عمومی نرخها مورد ارزیابی قرار گرفته است. مدل پیشنهادی با رویکرد خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی Autoregressive Distributed Lag Bounds Testing Approach (ARDL) و با استفاده از داده های کشور ژاپن از سال ۱۹۶۱ تا ۲۰۱۹ میلادی تخمین زده شده و تأثیر کوتاه مدت و بلندمدت متغیرها بر تعداد حوادث شغلی نشان داده شده است.
این پژوهشگر مطالعات ژاپن و نویسنده کتاب «روابط اقتصادی ایران و ژاپن»، اضافه کرد: در این پژوهش تأثیر سهم نیروی کار سالخورده (۵۰ تا ۶۴ سال) در کل جمعیت در سن کار (۱۵ تا ۶۴ سال) بعنوان متغیر نیروی کار سالخورده در مدل وارد شد. نیروی کار سالخورده مستعد ابتلاء به بیماری است و ازاین رو احتمال بروز حوادث شغلی را بالا می برد. بنابراین، انتظار می رود که با افزایش سهم نیروی کار سالخورده، تعداد حوادث شغلی نیز افزایش یابد. بااینکه نتایج برآورد مدل، حاکی از تأثیر مثبت این متغیر بر حوادث شغلی در کوتاه مدت در ژاپن است، اما داده های این کشور در بلندمدت نه فقط تأثیر مثبت سهم نیروی کار سالمند بر حوادث شغلی را تأیید نمی کند بلکه از آن حکایت می کند که افزایش سهم نیروی کار سالمند در ژاپن سبب کاهش حوادث شغلی در این کشور در بلندمدت شده است.
عضو هیأت علمی دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران، درباره ی دیگر نتایج مدل اقتصادی معرفی شده، اظهار داشت: نتایج مدل، همین طور تأثیر مثبت و معنادار دو متغیر سطح نرخها و میانگین ساعات کاری بر حوادث شغلی را در کوتاه مدت تأیید می کند.
مترجم کتاب «تاریخ توسعه اقتصادی ژاپن» در توضیح تأثیر سایر عوامل مؤثر بر حوادث شغلی، اضافه کرد: برمبنای یافته های این تحقیق، تأثیر هزینه اقدامات پیشگیرانه بر حوادث شغلی در بلندمدت منفی است، یعنی ماشین آلات و تجهیزات جدید، بعنوان شاخص اقدامات پیشگیرانه می توانند تعداد حوادث شغلی را در بلندمدت کاهش دهند. پس تلاش کارفرمایان برای افزایش سرمایه گذاری در توسعه فناوری با هدف افزایش ایمنی مؤثر بوده و از حوادث ناشی از کار جلوگیری می کند. در ادبیات اقتصادی، افزایش درآمد سرانه سبب کاهش احتمال بروز پدیده چند شغلی و پذیرش مشاغل پرخطر برای رفع نیازهای زندگی و از این طریق سبب کاهش بروز حوادث شغلی می شود. نتایج این تحقیق تأثیر منفی درآمد سرانه بر حوادث شغلی در ژاپن را تأیید می کند. عاقبت اینکه، کار بیش از اندازه و سطح بالای قیمت ها، به علت افزایش فشار بر نیروی کار، بر بروز حوادث شغلی در بلندمدت تأثیر مثبت دارد.
دکتر پوررستمی در انتها تصریح کرد: یافته های این تحقیق از آن حکایت می کند که با وجود سالخوردگی نیروی کار در ژاپن، برخی اقدامات و برنامه های اجرا شده برای کاهش حوادث شغلی مانند تصویب قوانین کار، اجرای ۱۳ برنامه اقدامات کنترلی جامع در مقابل حوادث صنعتی از سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۱۸ میلادی، و همین طور آموزش های کارکنان در حین استخدام، بر کاهش تعداد حوادث شغلی تأثیر گذاشته است.
به نقل از دانشگاه تهران، نتایج این پژوهش که با همکاری دکتر فرهاد تقی زاده حصاری از دانشگاه توکائی ژاپن و فاطمه زارع زاده مهریزی، دانش آموخته رشته مطالعات ژاپن دانشگاه تهران انجام شده است، اخیرا در نشریه « Economic Change and Restructuring» از طرف انتشارات اشپرینگر انتشار یافته و بوسیله پیوند زیر، دست یافتنی است:
Population aging and working hour impacts on occupational accidents: evidence from Japan
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب