در یك پژوهش مطرح شد
نقاط ضعف و قوت آموزش مجازی مدارس در دوران کرونا
به گزارش نکسترو، تجربه اجرای گسترده آموزش مجازی در چارچوب شبکه هایی نظیر شاد در مدارس، تجربه ای بسیار مهم و کارآمد است که در صورت رفع نقاط ضعف، می تواند بعنوان پشتوانه ای مهم برای آموزش و پرورش در نظر گرفته شود. محققان کشور در همین زمینه، پژوهشی را انجام داده و نکاتی را مطرح کرده اند.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، همه گیری ویروس کرونا، بحرانی عجیب و بین المللی بود که در کنار نتایج اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی، نظام های آموزشی را هم بشدت تحت تاثیر خود قرار داد. بعد از اعلام جهانی شیوع بیماری کووید ۱۹، بیشتر از یک میلیارد و ششصد میلیون نفر از دانش آموزان سراسر جهان به سبب این بحران از شرکت در آموزشگاه ها و مدارس منع شدند و ۱۹۵ کشور در سرتاسر جهان، دستور تعطیلی کلی و یا منطقه ای مدارس خویش را صادر کردند. بحران ناشی از پاندمی شدن بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید، باعث حساس تر شدن اذهان عمومی شد و آنها را در شرایط پذیرش بیشتری برای اندیشیدن در رابطه با بهداشت، اقتصاد و آموزش وپرورش قرار داد.
بنا بر اظهارات محققان، زیربنای توسعه هر کشوری توسط آموزش وپرورش آن کشور گذاشته می شود و البته ستون های اصلی آنرا باید در آموزش ابتدایی جست وجو کرد. این اهمیت به اندازه ای است که بی توجهی به آن، آثار زیانباری را در ابعاد مختلف بر پیکره پیشرفت و تعالی جوامع بر جای می گذارد. نظام آموزشی ایران طی سه دهه اخیر، به اقتضای شرایط خاص زمانی، مدلهای مختلف آموزشی را تجربه کرده است. در سطح جهانی هم ظهور شبکه های ارتباطی گسترده از قبیل اینترنت در کنار ابزار و امکانات آموزشی پیشرفته، سبب تحول در روش های آموزشی شده است. بروز پاندمی کرونا سبب شد که رویکرد استفاده از آموزش مجازی و الکترونیکی به اشکال مختلف مورد توجه قرار گیرد. این رویکرد باتوجه به جدید بودن و گستردگی استفاده، با مشکلات و مسائلی مواجه گردید که بایستی جهت رفع و پیداکردن چاره، مورد توجه ویژه متخصصان قرار گیرند.
دراین زمینه، پژوهشگران دانشگاه تهران، مطالعه ای را انجام داده اند که در آن، به واکاوی تجارب معلمان دوره ابتدایی از آموزش مجازی در زمان شیوع ویروس کرونا پرداخته شده است.
این پژوهش با مشارکت گروهی از معلمان ابتدایی شهرستان تهران و از راه مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شده است. داده های به دست آمده از این طریق هم با بهره گیری از روش های آماری، تجزیه وتحلیل شده اند.
یافته های این مطالعه که برگرفته از اظهارات معلمان بودند در ۵ مقوله اصلی شامل بعد آموزشی، بعد فرهنگی، بعد اجتماعی، بعد اقتصادی و بعد فنی طبقه بندی شدند.
بر این اساس، مهم ترین مضامین موجود در بعد آموزشی شامل تداوم تحصیل، فرصت بازنگری آموزش ها برای دانش آموزان، پایین بودن سطح سواد اولیا، کاهش انگیزه دانش آموزان و زمان بر بودن آموزش مجازی می باشند.
مرضیه دهقانی، پژوهشگر دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و دیگر همکارش در این مطالعه، می گویند: «در بعد آموزشی، شخصی سازی آموزش، فرصت بازنگری آموزش ها برای دانش آموزان و تداوم تحصیل، از نکات مثبت تلقی می شوند. آموزش مجازی در زمان شیوع ویروس کرونا با کمبودهایی مواجه بود، اما باعث شد دانش آموزان روند تحصیلی خویش را طی کنند و از تحصیل بازنمانند».
آنها می افزایند: «آموزش مجازی از بعد ذکرشده فوق دارای نقاط ضعفی هم بود که احتیاج به توجه دارند. یکی از این موارد، عدم کنترل مستقیم معلم بر کارهای دانش آموزان بود. این مشکل سبب شده بود که دانش آموزان به تکالیف درسی، توجه کمتری داشته باشند و اهمیت آن هنگامی بیشتر مورد توجه قرار می گرفت که سطح سواد و معلومات اولیا کم بود».
از طرفی به قول این محققان، «به علت اینکه آموزش مجازی برای معلمان زمان بر بود، همیشه نمی توانستند به صورت کامل نقاط ضعف دانش آموزان در تکالیف را بررسی نموده و تک به تک بازخورد دهند. همینطور به سبب محدودیت زمان و مهارت کمتر، برخی معلمان از روش های تدریس خلاق، کمتر استفاده می کردند. ضمناً به سبب ماهیت کلاس مجازی و خصوصیات دانش آموزان دوره ابتدایی، کنترل صحبت های دانش آموزان و ایجاد نظم در کلاس سخت تر بود».
طبق یافته های این پژوهش، در بعد فرهنگی هم آموزش مجازی، نکات مثبت و منفی مختلفی داشته است. از نکاتی که کمک کننده بود، میتوان به ورود آموزش مجازی به نظام تعلیم و تربیت اشاره نمود که مسلماً آموزش پساکرونا را هم تحت تاثیر قرار خواهد داد. آموزش مجازی با تمام محدودیت ها، تبدیل به تجربه ای نو برای معلمان، اولیا و دانش آموزان شد، مسئولیت پذیری دانش آموزان را افزایش داد و می تواند گامی مثبت در جهت پیشرفت نظام آموزشی با بررسی عملکرد کشورهای پیشرفته دراین زمینه باشد.
دهقانی و همکارانش می گویند: «در بعد فنی، آموزش مجازی با مشکلاتی مانند سرعت پایین اینترنت، مهارت اندک بعضی از اولیا و معلمان که سبب جذابیت کمتر فیلمها و محتوای تولیدی می شد و همینطور مشکلات شبکه اجتماعی دانش آموزی یا شبکه شاد مواجه بود. توجه به این مشکلات بدون تردید می تواند از این تجربه فوق العاده، نگاهی کامل و منسجم تر عرضه نماید که در آینده به شکل بهتری قابل استفاده باشد».
این یافته های پژوهشی را دو فصلنامه «نظریه و عمل در برنامه درسی» متعلق به انجمن مطالعات برنامه درسی ایران منتشر نموده است.
منبع: nextru.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب