بیومس ماهواره ای غول پیکر برای برآورد وزن جنگل های زمین
به گزارش نکسترو، دانشمندان درحال انجام آزمایشاتی روی ماهواره غول پیکر بیومس (Biomass) هستند تا آنرا به منظور برآورد کردن زیست توده (وزن) جنگلها به فضا بفرستند.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری بی بی سی، بیومَس (Biomass، زیست توده) نام ماهواره غول پیکری است که می تواند از پس تاج پوشش جنگلها از همه تنه ها و شاخه ها، نقشه برداری کند. این ماهواره شبیه به یک چتر غول پیکر است؛ اما جایی که مقرر است برود، از باران خبری نیست.
این آنتن بازتابگر (reflector-antenna) عظیم مقرر است به فضا فرستاده شود تا وزن جنگل های زمین را اندازه بگیرد.
این آنتن یکی از اجزای اصلی مأموریت بیومس آژانس فضایی اروپا است که حالا در شرکت صنایع هوافضایی ایرباس مشغول ساخت آن هستند.
هنگامی که این چتر فضایی گشوده می شود، غشای توری آهنی ۱۲ در ۱۵ متری، مشاهده می شود که بخشی از سیستم راداری باند پی (P-band) بسیار ویژه خواهد بود. این سیستم راداری به علت طول موج های بلندش ویژه است.
در این سیستم راداری از روشی استفاده می شود که به توموگرافی شباهت دارد؛ مانند آنچه در سی تی اسکن استفاده می شود: ماهواره ۲/۱ تنی برش های درختان را در گذرهای تکراری آنالیز می کند تا تصویری از مواد چوبی موجود ایجاد نماید.
نقشه های جهانی باید هر شش ماه یک مرتبه تهیه شوند. مقرر است ماهواره بیومس داده های حداقل پنج سال را جمع آوری کند تا بتواند روندها را کشف کند.
در سیستم آب وهوایی، درختان تیغ دودَم هستند. آنها مقدار زیادی از دی اکسیدکربن گازهای گلخانه ای را جذب می کنند اما از طرفی هنگامی که می میرند یا می سوزند همین گاز را آزاد می کنند. با این وجود میزان دقیق گازی که جذب می کنند و گازی که تولید می کنند، مبهم است.
پروفسور شان کگان (Shaun Quegan)، دانشمند اصلی این مأموریت از دانشگاه شفیلد، اظهار می کند: قرار است این مأموریت در رابطه با شناخت بسیار بهتر جنگلها چه در انتشار دی اکسید کربن از راه تخریب، چه در جذب دی اکسید کربن از راه رشد باشد.
این پژوهشگر که در مرکز ملی رصد زمین (NCEO) مشغول به کار است، همینطور می گوید: هم اکنون، در رابطه با میزان دی اکسید کربنی که از جنگلها منتشر می شود، مطمئن نیستیم. این میزان احتمالا ۵۰ درصد یا کمی بیشتر است و در واقع من فکر می کنم ۵۰ درصد امکان دارد خوشبینانه باشد.
مهندسان شرکت آمریکایی اِل ۳ هِریس (یک شرکت صنایع جنگ افزاری آمریکایی) در ایرباس در استیونیج (شهری در انگلستان) بودند تا بر اتصال بازتاب دهنده آنتن به بدنه یا اتوبوس اصلی ماهواره نظارت کنند. مهندسان شرکت هریس متخصص سیستم های بزرگ هستند. این دانش هنوز در اروپا وجود ندارد.
مهندسان اخیرا آزمایشاتی را انجام داده اند تا از عملکرد مکانیسمی که آنتن و بوم هفت متری آنرا هنگام ورود ماهواره به مدار آزاد می کند، مطمئن شوند.
مدت زیادی طول کشید تا بیومس به این نقطه رسید
این علم به اواخر دهه ۱۹۸۰ برمی گردد؛ یعنی زمانی که یک رادار آزمایشی باند پی بر فراز جنگلی در شرق انگلستان برای اثبات اعتبار خود به پرواز درآمد اما در آن مرحله، هیچ چشم اندازی برای ورود چنین سیستمی به فضا وجود نداشت چونکه فرکانس های راداری خاص جهت استفاده نظامی در نظر گرفته شده بودند.
ایالات متحده از همان باند برای مشاهده موشک هایی بهره برداری می کند که به آمریکای شمالی و شمال اروپا نزدیک می شوند. باید با اتحادیه بین المللی ارتباطات مذاکراتی انجام می شد تا دریچه ای کوچک در این بخش حساس از طیف الکترومغناطیسی باز شود تا بتواند کاربرد علمی را فعال کند.
حتی حالا، بیومس اجازه فعالیت در عرض های جغرافیایی شمالی غربی را نخواهد داشت. نگرانی پروفسور کگان از این محدودیت، بی جهت نیست؛ چونکه آمار جنگلها در آن مناطق از جهان هم اکنون زیاد است.
بیومس می تواند ابزار خویش را بدون محدودیت در مناطق استوایی و آسیا استفاده نماید. وسایل الکترونیکی برای ابزار رادار هم اکنون جدا از فضاپیما در اتاق تمیز استیونیج قرار دارند.
ویکی لونون (Vicki Lonnon)، مدیر تضمین کیفیت ایرباس در این پروژه می گوید: بعد از انجام این کار، بیومس برای آزمایش به ایرباس در تولوز (شهری در فرانسه) منتقل خواهد شد. ماهواره برای شبیه سازی ارتعاشات پرتاب تکان داده می شود؛ همینطور برای شبیه سازی شرایط در فضا به یک محفظه خلأ حرارتی منتقل می شود.
قرار است این ماهواره در حدود اواخر سال ۲۰۲۳، با موشک وِگا به فضا پرتاب شود. ماهواره بیومَس از ارتفاع بیشتر از ۶۶۰ کیلومتری، از زمین نقشه برداری می کند.
منبع: nextru.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب