سهم سرانه جهانی جنگل در مدت ۶۰ سال ۶۰ درصد کاهش پیدا کرد
به گزارش نکسترو در صورتی که در سال ۱۹۶۰ میلادی به ازای هر انسان روی زمین ۱.۴ هکتار جنگل وجود داشت، اما امروز به دلیل افزایش جمعیت از یک سو و تخریب جنگلها از طرفی، سرانه جنگل به نیم هکتار کاسته شده است.
به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «زی ام ئی ساینس»، گروهی از پژوهشگران «مرکز تنوع زیستی و تغییرات اقلیمی» در ژاپن می گویند: ما این روزها خیلی عادت به دیدن جنگلها نداریم؛ نه تنها به این دلیل که در شهرها و دور از طبیعت زندگی می نماییم بلکه به این دلیل که جنگل های کمتری هم وجود دارد.
این پژوهشگران گزارش داده اند که در مدت ۶۰ سال قبل (از سال ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۹ میلادی) وسعت جنگل های جهان به میزان ۸۱.۷ میلیون هکتار کم شده است. هر چند در این زمان ۳۵۵.۶ میلیون هکتار جنگل جدید بوجود آمده اما از طرف دیگر ۴۳۷.۳ میلیون هکتار جنگل هم نابود شده است.
این محققان در مقاله خود توضیح داده اند: روند مداوم از دست رفتن و تنزل جنگلها بر استقامت اکوسیستم های جنگلها تأثیر می گذارد و توانایی آنها برای تولید خدمات ضروری و حفظ تنوع زیستی را کم می کند. این مسئله همینطور بر زندگی حداقل ۱.۶ میلیارد نفر در سطح جهان و بخصوص در کشورهای درحال توسعه تأثیر می گذارد چون که آنها برای مقاصد مختلف به جنگلها وابسته هستند.
این گروه تحقیقاتی به سرپرستی «رونالد سی. استوک» دانشمند محیط زیستی، با بهره گیری از داده های جهانی درباره بهره برداری از زمین ها، روند تغییر در پوشش جنگلی جهان در مدت ۶ دهه گذشته را پیگیری کرده است.
این محققان گزارش داده اند که از دست رفتن جنگلها عموما در کشورهای با درآمد پایین بخصوص در مناطق استوایی (tropics) روی داده است. از طرف دیگر رشد جنگلها بیشتر در کشورهای با درآمد بالا و دور از مناطق استوایی روی داده است.
به گفته محققان، این نتایج از فرضیه انتقال جنگلها حمایت می کند؛ بر مبنای اطلاعات پایگاه داده فرا-تحلیل سامانه های اجتماعی-اکولوژیک «دارتموث»، با افزایش درآمد در کشورهای فقیر، جنگل زدایی تا مرحله خاصی افزایش می یابد اما پس از آن آغاز به کاهش می کند.
کشورهای ثروتمند به جای غره شدن باید به این فکر کنند که انتقال به سمت جایگاه بالاتر اجتماعی-اقتصادی باعث کاهش جنگل زدایی نمی گردد بلکه آنرا به جای دیگری صادر می کند. در واقع مردم ثروتمند به دیگران پول می دهند تا آنها درخت های خویش را قطع و جنگل های خویش را نابود کنند.
این مقاله می افزاید: با توجه به این الگوی مکانی (spatial ) که مطابق آن جنگلها عموما در کشورهای کمتر توسعه یافته نابود می شوند اما نقش کشورهای توسعه یافته تر در نابودی جنگل های جهان هم باید با دقت بیشتری بررسی شود.
این کاهش جنگلها در کنار افزایش جمعیت جهان در بازه زمانی مورد بررسی سبب شده که سهم سرانه جنگل هر انسان روی زمین از ۱.۴ هکتار در سال ۱۹۶۰ به نیم هکتار در سال ۲۰۱۹ کاهش پیدا کند.
جنگل ها از ارکان اصلی اکوسیستم های طبیعی هستند که به اشکال مختلف از زندگی انسان حمایت می کنند و ازاین رو کاهش سهم سرانه جنگل، به شدت نگران کننده است. همینطور این سوال پیش می آید که چه زمانی امکان دارد جنگلها مضمحل شوند و قادر به پشتیبانی از زندگی ما نباشند و این که سهم سرانه جنگلها در جهان «ناکافی و بیش از حد کم» خواهد بود؟
این حقیقت که جنگل زدایی در مناطق استوایی جهان متمرکز است هم نگرانی را تشدید می کند چونکه جنگل های این مناطق از متراکم ترین نوع جنگلها در جهان هستند و ازاین رو از دست رفتن هر هکتار جنگل در این مناطق معادل نابودی چندین هکتار در مناطق دیگر است. جنگل زدایی گسترده همینطور تأثیر منفی شدیدی بر توانایی ما برای کاستن از شتاب تغییرات آب و هوایی خواهد داشت.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب