مروری بر نتایج یك پژوهش؛
عواملی كه در موفقیت روش درمان ناباروری IUI موثر است
نتایج به دست آمده در مورد عوامل موثر بر موفقیت روش درمان ناباروری IUI نشان داد که سن زن، مدت ناباروری، علت ناباروری، قاعدگی نامنظم، حجم سیمن (مایع منی) و میزان گونادوتروپین دریافتی، عامل های مهمی در موفقیت روش تلقیح داخل رحمی اسپرم است.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، به طور معمول برای درمان زوج های نابارور، از روش تحریک تخمک گذاری کنترل شده، به همراه تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) استفاده می شود. یکی از اشکالات شایع در مراکز ناباروری، شکست پی درپی این روش است.
این روش به صورت روتین در درمان خیلی از علل ناباروری مثل ناباروری های با دلیل مردانه، ناباروری با علت های سرویکال تخمدانی، ایمونولوژی و با علت های غیرقابل تشخیص، کاربرد گسترده ای دارد. میزان موفقیت حاملگی در روش تلقیح داخل رحمی اسپرم حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد گزارش شده است و عامل های مختلفی مثل سن زن، مدت ناباروری، تعداد فولیکول ها، ضخامت آندومتر، تعداد اسپرم تلقیح داده، علت ناباروری و... در موفقیت این روش موثر است.
با توجه به این مورد پژوهشگران با انجام مطالعه ای، ارتباط بین موفقیت بین روش تلقیح داخل رحمی اسپرم (IUI) و علت ناباروری را بررسی کردند.
این مطالعه در بازه زمانی بهمن ۱۳۹۳ تا مرداد ۱۳۹۵، بر روی ۸۰۳ زوج نابارور که برای درمان به پژوهشگاه رویان مراجعه نموده بودند، انجام شد. پژوهشگران در این مطالعه، ۹۹۴ سیکل یا دوره درمان تلقیح داخل رحمی اسپرم را بررسی کردند.
در روش IUI نمونه اسپرم با استفاده از ابزاری از راه کانال سرویکس وارد حفره رحم می شود و مایع حاوی اسپرم به آرامی داخل رحم تزریق می شود. ۱۲ تا ۱۶ روز بعد از تلقیح داخل رحمی اسپرم، با استفاده از آزمایش خون هورمون βhCG برای تشخیص حاملگی اندازه گیری می شود. در صورتیکه تست حاملگی مثبت بود، با استفاده از سونوگرافی ترانس واژینال در هفته چهارم بعد از IUI، ساک حاملگی مشاهده می شود.
در بررسی ها مشخص شد که حدود ۲۹ درصد از زوجین شرکت کننده در این مطالعه ناباروری با علت نامشخص داشتند، در حدود ۴۰ درصد عامل های مردانه دلیل ناباروری بود، حدود ۲۰ درصد گرفتار اختلالات تخمک گذاری بودند و در حدود ۱۱ درصد ترکیب عوامل مختلف سبب ناباروری شده بود.
مشاهدات این مطالعه حاکی از این بود که میزان موفقیت روش IUI در زنان جوان تر به صورت مفهوم داری از زنان مسن بالاتر است. بعلاوه در زوجینی که مدت زمان ناباروری آنها کم تر از چهار سال بود، میزان موفقیت این روش بیشتر بود.
با وجود این که در این مطالعه افراد گرفتار تحریک بیش از اندازه تخمک گذاری (هایپراستیمولیشن تخمدان)، در مطالعه وارد نشده بودند؛ با این وجود ۱۷.۵ درصد حاملگی های بررسی شده چند قلویی بود.
در این مطالعه مشاهده شد در افرادی که گرفتار اختلالات تخمک گذاری هستند و یا بیشتر از یک عامل سبب ناباروری شان شده است، میزان موفقیت این روش بالاتر است.
یافته های این مطالعه حاکی از این است که سن زن، مدت ناباروری، علت ناباروری، قاعدگی نامنظم، حجم سیمن (مایع منی) و میزان گونادوتروپین دریافتی، عامل های مهمی در نتایج روش تلقیح داخل رحمی اسپرم است.
در انجام این مطالعه، شهیده جهانیان سادات محله، فیروزه غفاری و محمدرضا آخوند پژوهشگران دانشگاه های تربیت مدرس، پژوهشگاه رویان و دانشگاه شهید چمران اهواز، مشارکت داشتند.
نتایج به دست آمده از این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «بررسی ارتباط بین نتیجه تلقیح داخل رحمی اسپرم و علل ناباروری» در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، انتشار یافته است.
منبع: نكسترو
مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب